Κριτική αναγνώστριας - Το Κορίτσι από την Σαμψούντα, Σ Θεοδωρίδου

''Άλλη μια ιστορία για τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου και της Μ.Ασίας με τους χιλιάδες νεκρούς που δεν πρέπει να λησμονούμε.Ίστορία όμορφα δοσμένη από την συγγραφική πέννα της κυρίας Θεοδωρίδου.Ανθρώπινα συναισθήματα σε κατακλύζουν που ,δυστυχώς,είναι δυσάρεστα.Γεγονότα εκείνης της περιόδου δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν Έλληνα.Η ηρωίδα έζησε όλα τα γεγονότα και την γενοκτονία των ποντίων,και την μικρασιατική καταστροφή,και την προσφυγιά και τέλος την εγκατάστασή της στην Ελλάδα,όχι σαν πρόσφυγας,χάρη στην έγκαιρη προνόηση οικογενειακού ατόμου και την αμοιβαία αγάπη που είχαν.Ποτέ της όμως δεν ξέχασε την φυλή της που τόσα δεινά υπέστη εξαιτίας της τούρκικης βαρβαρότητας,γιατί ποιος είπε ότι ο χρόνος μπορεί να σβήσει τα φρικαστικά οπτικοακουστικά σκηνικά της καταστροφής??Οι Τούρκοι σήμερα αρνούνται την σφαγή του 1922 των Ελλήνων αποδίδοντάς τα στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου.Η αλήθεια είναι διαφορετική και ευτυχώς υπάρχουν συγγραφικά ντοκουμέντα που μας τα θυμίζουν.Και το συγκεκριμένο έργο της κυρίας Θεοδωρίδου ,μέσω της πλοκής του, είναι ένα μικρό δείγμα   ''

''Το λογοτεχνικό μου ραντεβού με την αγαπημένη μου συγγραφέα Σ.Θεοδωρίδου και με «Το κορίτσι απ’ την Σαμψούντα» μόλις ολοκληρώθηκε προσφέροντας μου απλόχερα μέσα από την ιστορία της Καλλιόπης και του Πόντου, συναισθήματα, εικόνες, παράδοση και Ιστορία. Για άλλη μια φορά η ευαίσθητη, προσεγμένη και γλαφυρή γραφή της Σ.Θεοδωρίδου κάλυψε τις λογοτεχνικές μου ''απαιτήσεις'' χαρίζοντας ταυτόχρονα στους αναγνώστες και στην εγχώρια Λογοτεχνία ένα ακόμα ΚΟΣΜΗΜΑ!

Η Καλλιόπη μια μαγιάτικη νύχτα του 1919, πάνω στην μάντρα του σπιτιού της στην Σαμψούντα, κατακλύζεται από τις θύμισες του παρελθόντος της, θύμισες που την γεμίζουν γλυκιά νοσταλγία αλλά και απέραντη μελαγχολία. Έχοντας ακροατή τον Αριστείδη Φωτιάδη εξομολογείται τα γεγονότα που στιγμάτισαν την μέχρι τώρα ζωή της ίδιας, της οικογενείας της καθώς και των συμπατριωτών της. Με το μυαλό της γίνεται και πάλι εννιά χρονών παιδί όπου και ζει τις προετοιμασίες του γάμου του μεγάλου της αδερφού,Ευκλείδη με την Παρθενόπη, την ακύρωση του από την αιφνίδια στρατολόγησή του, την σύλληψή του πατέρα της από τους Νεότουρκους, την δραπέτευση του Ευκλείδη από τον τούρκικο στρατό και την ένταξή του στο αντάρτικο ενώ ακολουθεί μαζί με την μητέρα της, την γιαγιά της, την φίλη της Συμελίτσα, την Παρθενόπη και όλα τα γυναικόπαιδα της Σαμψούντας τις πορείες που τις οδηγούν στα βάθη του Πόντου κάνοντας πρώτα μικρές και συχνές στάσεις μπρος στον Θάνατο. Το χιόνι που τους συνοδεύει καλύπτει με την αγνότητά του τα πτώματα των εξασθενημένων ανθρώπων, τα αίματα των πληγωμένων ποδιών και τις κραυγές των βιασμών. Φτάνοντας στο χώρο συγκέντρωσης στην πόλη Χάζβα έρχονται αντιμέτωποι για άλλη μια φορά με την πείνα, την εξαθλίωση και τις μεταδοτικές ασθένειες που σαρώνουν τα παραπήγματά τους. Η μητέρα της γνωρίζοντας πως έχει προσβληθεί από τύφο εμπιστεύεται στην γειτόνισσά της, στην Μόρφω, την Καλλιόπη όπου δραπετεύουν από το κολαστήριο αυτό και επιστρέφουν στην Σαμψούντα, στην οποία την περιμένει ο ελεύθερος πλέον πατέρας της.Τελειώνοντας την αναδρομή και κατεβαίνοντας από την μάντρα η δεκατετράχρονη Καλλιόπη αγνοεί πως η Ιστορία δεν έχει γράψει ακόμα την τελευταία της μαύρη σελίδα….. Έτσι το 1921 ο Αριστείδης θα την γλιτώσει από έναν ανεπιθύμητο γάμο που τις «επιβάλλουν» οι συγγενείς, στους οποίους είχε προστρέξει μετά τον θάνατο του πατέρα της και την σύλληψη του μικρού της αδερφού, Λάμπου, από τους Κεμαλικούς, και θα την οδηγήσει στην Σμύρνη την κοσμοπολίτισσα και πλανεύτρα μέσα από τα μονοπάτια του έρωτά του. Οι λίγες αλλά πολύτιμες στιγμές με τον άντρα της θα την συντροφεύουν στο ταξίδι της προς τον Πειραιά τον Αύγουστο του ’22 και θα αποτελέσουν αποκούμπι στο άκουσμα της Καταστροφής της Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του ’22 και της ενδεχόμενης απώλειας του ανθρώπου που της άγγιξε την καρδιά και την μύησε στον έρωτα………. Μετά από δέκα χρόνια και από πολλές ταλαιπωρίες κάποιοι από τους ήρωες θα ενωθούν διδάσκοντας μας πως τον κόσμο τους :«Δεν τον αφάνισαν! Το προσπάθησαν, όμως δεν τα κατάφεραν. Κι αυτό γιατί δεν τα κατάφεραν να αφανίσουν όλους εμάς. Αφήσανε τον σπόρο και αυτός βγάζει ρίζες και κλώνια και θεριεύει. Ναι…ίσως χαθήκανε για εμάς τα μέρη εκείνα ύστερα από χιλιάδες χρόνια, όμως οι μνήμες θα ζουν πάντα εδώ, στην καρδιά και στο μυαλό μας και θα περνούν σε παιδιά και σε εγγόνια…..»

Ένα υπέροχο βιβλίο!!! Δεν είχα διαβάσει ποτέ πάλι μυθιστόρημα που οι ήρωες να τοποθετούνται χρονικά στον Πόντο του 20ου αιώνα και στην γενοκτονία που συντελέστηκε στα χώματα αυτά και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Η ιστορία της Καλλιόπης, του Αριστείδη, του Ευκλείδη και της Παρθενόπης καθώς και της Σαμψούντας με συγκίνησε με την τραγικότητα της αλλά και με δίδαξε με το μεγαλείο ψυχής και την περηφάνια που απέπνεε. Οι περιγραφές της Θεοδωρίδου με έκαναν συμμέτοχη στις δύσκολες στιγμές των αλησμόνητων πατρίδων και της Ιστορίας. Η Ιστορία και η μυθοπλασία του ήταν άριστα συνυφασμένες. Με μια γρήγορη ροή και μια πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή το ενδιαφέρον μου κρατήθηκε αμείωτο. Οι πορείες θανάτου μέσα στο χιόνι είναι από τις πιο έντονες στιγμές, με εξόργισαν, με πόνεσαν, με έκαναν να κλάψω.......«Το κορίτσι απ’την Σαμψούντα» είναι ένα βιβλίο που δεν το αφήνεις έτσι εύκολα από τα χέρια σου και όταν αυτό το κάνεις το κουβαλάς στο μυαλό σου μέχρι να ‘ρθει η στιγμή για να συνεχίσεις την ανάγνωσή. Το ΛΑΤΡΕΨΑ!

Συγχαρητήρια στην συγγραφέα!

Εύχομαι να της δίνει ο Θεός τέτοιες εμπνεύσεις που όταν γίνουν λόγος αποτυπωμένες στο χαρτί να συμβάλει στην εγχώρια Λογοτεχνία!!Διαβάστε το! Αξίζει, αξίζει πολύ!

Βαθμολογία 5/5  ''