Κριτική Αναγνώστριας- Η άλγεβρα της αιώνιας δικαιοσύνης

Μια καλησπέρα και μια καληνύχτα το πέρασμά μου. Αρουντάτι Ρόι, η ακτιβίστρια ινδή, και το βιβλίο της .......Η άλγεβρα της αιώνιας δικαιοσύνης...........Σίγουρα ,αν με καθήλωσαν οι 55 πρώτες σελίδες, φαντάζομαι, ότι η συνέχεια απλώς με περιμένει. Νάσται καλά καλή συνέχεια σε όσους απομείνουν μπροστά στην οθόνη. Ένα βιβλίο καταγγελία, που μας αφορά όλους............... Και η απελπισία αυτή? Ποιο είναι το περιεχόμενό της? Μα η αίσθηση πως η ζωή σου και όλων αυτών που είναι γύρω σου δεν αξίζει τίποτα. Αυτό το νιώθει κανείς σε πολλά επίπεδα και στο τέλος καταντά να του γίνει μια συνολική αίσθηση. Με άλλα λόγια, όπως και στον ολοκληρωτισμό, η ζωή παύει να είναι ελκυστική........... Το να ψάχνεις κάθε πρωί για να βρεις μέσα στα σκουπίδια κάτι που θα σε βοηθήσει να επιζήσεις μιαν ακόμα ημέρα. Το να ξέρεις κάθε πρωί που θυπνάς πως σ'αυτή τη νομική ερημιά δεν υπάρχουν δικαιώματα. Το να έχεις την πολύχονη εμπειρία πως τίποτα δεν πρόκειται να καλυτερέψει και όλα χειροτερεύουν. Το να νιώθεις την ταπείνωση πως δεν έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις σχεδόν τίποτα και η λαχτάρα σου να γραπωθείς από καθετί που σε οδηγεί όμως σ'ενα καινούργιο αδιέξοδο. Το να ακούς χιλιάδες υποσχέσεις, οι οποίες προσπερνούν αδυσώπητα εσένα και τους δικούς σου. Το παράδειγμα αυτών που αντιστέκονται και για το λόγο αυτόν βομβαρδίζονται και κονιορτοποιούνται. Το βάρος των δικών σου που σκοτώθηκαν και που καταργεί για πάντα την αθωότητα, επειδή αυτοί είναι τόσοι πολλοί. Αυτά είναι τα επτά επίπεδα της απελπισίας- ένα για κάθε μέρα της εβδομάδας-τα οποία οδηγούν μερικούς από τους πιο θαρραλέους στην ανακάλυψη πως η προσφορά της ζωής σου, πολεμώντας τις δυνάμεις οι οποίες ώθησαν τον κόσμο στο σημείο που αυτός βρίσκεται σήμερα, είναι ο μόνος τρόπος να επικαλεστείς κάτι μεγάλο, ανώτερο από την απελπισία................. Που σημαίνει τι ακριβώς? Να αγαπάς, να αγαπιέσαι, να μην ξεχνάς ποτέ πόσο ασήμαντος είσαι. Να μη συνηθιζεις στην ανείπωτη βία και στη χυδαία ανισότητα της ζωής ολόγυρά σου, να ψάχνεις να βρεις χαρά ακόμα και στα πιο θλιβερά μέρη, να ακολουθείς την ομορφιά ως μέσα στο άντρο της, να μην απλοποιείς το πολύπλοκο και να μην περιοπλέκεις το απλό, να σέβεσαι τη δύναμη, ποτέ την εξουσία. Πάνω απ'ολα να παρακολουθείς προσεκτικά. Να προσπαθείς να καταλάβεις. Να μην αποφεύγεις να κοιτάξεις. Και ποτέ ,μα ποτέ να μην ξεχνάς......... ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΒΡΑΔΥ

                                                         ΠΕΡΙΛΗΨΗ 

Όσοι έχουν γοητευτεί από το όραμα της Αρουντάτι Ρόι για την Ινδία θα ανακαλύψουν στις σελίδες του βιβλίου αυτού συγκλονιστικά σκίτσα της κοινωνίας της, όπου οι ζωές των πολλών θυσιάζονται για τις ανέσεις των λίγων.
Με σαρωτικό λόγο, η συγγραφέας των βιβλίων "Ο Θεός των μικρών πραγμάτων" και "Η αξία της ζωής" τα βάζει με τις μεγάλες ψευδαισθήσεις για την πρόοδο της Ινδίας: την κατασκευή των μεγάλων φραγμάτων, που οδήγησαν στις μαζικές μετακινήσεις εκατομμυρίων απλών ανθρώπων, καθώς και την απόκτηση πυρηνικών όπλων. Με πάθος και φλόγα, μας καλεί να μη μείνουμε απαθείς σε όσα ολέθρια συμβαίνουν στο όνομα της ανάπτυξης και της ασφάλειας, αλλά να ορθώσουμε σθεναρά το ανάστημά μας και να ενώσουμε τις φωνές μας με τη δική της.
Ένα βιβλίο-καταγγελία που μας αφορά όλους!

Κριτική αναγνώστριας - Το Κορίτσι από την Σαμψούντα, Σ Θεοδωρίδου

''Άλλη μια ιστορία για τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου και της Μ.Ασίας με τους χιλιάδες νεκρούς που δεν πρέπει να λησμονούμε.Ίστορία όμορφα δοσμένη από την συγγραφική πέννα της κυρίας Θεοδωρίδου.Ανθρώπινα συναισθήματα σε κατακλύζουν που ,δυστυχώς,είναι δυσάρεστα.Γεγονότα εκείνης της περιόδου δεν μπορούσαν να αφήσουν ασυγκίνητο κανέναν Έλληνα.Η ηρωίδα έζησε όλα τα γεγονότα και την γενοκτονία των ποντίων,και την μικρασιατική καταστροφή,και την προσφυγιά και τέλος την εγκατάστασή της στην Ελλάδα,όχι σαν πρόσφυγας,χάρη στην έγκαιρη προνόηση οικογενειακού ατόμου και την αμοιβαία αγάπη που είχαν.Ποτέ της όμως δεν ξέχασε την φυλή της που τόσα δεινά υπέστη εξαιτίας της τούρκικης βαρβαρότητας,γιατί ποιος είπε ότι ο χρόνος μπορεί να σβήσει τα φρικαστικά οπτικοακουστικά σκηνικά της καταστροφής??Οι Τούρκοι σήμερα αρνούνται την σφαγή του 1922 των Ελλήνων αποδίδοντάς τα στις αναπόφευκτες ακρότητες του πολέμου.Η αλήθεια είναι διαφορετική και ευτυχώς υπάρχουν συγγραφικά ντοκουμέντα που μας τα θυμίζουν.Και το συγκεκριμένο έργο της κυρίας Θεοδωρίδου ,μέσω της πλοκής του, είναι ένα μικρό δείγμα   ''

''Το λογοτεχνικό μου ραντεβού με την αγαπημένη μου συγγραφέα Σ.Θεοδωρίδου και με «Το κορίτσι απ’ την Σαμψούντα» μόλις ολοκληρώθηκε προσφέροντας μου απλόχερα μέσα από την ιστορία της Καλλιόπης και του Πόντου, συναισθήματα, εικόνες, παράδοση και Ιστορία. Για άλλη μια φορά η ευαίσθητη, προσεγμένη και γλαφυρή γραφή της Σ.Θεοδωρίδου κάλυψε τις λογοτεχνικές μου ''απαιτήσεις'' χαρίζοντας ταυτόχρονα στους αναγνώστες και στην εγχώρια Λογοτεχνία ένα ακόμα ΚΟΣΜΗΜΑ!

Η Καλλιόπη μια μαγιάτικη νύχτα του 1919, πάνω στην μάντρα του σπιτιού της στην Σαμψούντα, κατακλύζεται από τις θύμισες του παρελθόντος της, θύμισες που την γεμίζουν γλυκιά νοσταλγία αλλά και απέραντη μελαγχολία. Έχοντας ακροατή τον Αριστείδη Φωτιάδη εξομολογείται τα γεγονότα που στιγμάτισαν την μέχρι τώρα ζωή της ίδιας, της οικογενείας της καθώς και των συμπατριωτών της. Με το μυαλό της γίνεται και πάλι εννιά χρονών παιδί όπου και ζει τις προετοιμασίες του γάμου του μεγάλου της αδερφού,Ευκλείδη με την Παρθενόπη, την ακύρωση του από την αιφνίδια στρατολόγησή του, την σύλληψή του πατέρα της από τους Νεότουρκους, την δραπέτευση του Ευκλείδη από τον τούρκικο στρατό και την ένταξή του στο αντάρτικο ενώ ακολουθεί μαζί με την μητέρα της, την γιαγιά της, την φίλη της Συμελίτσα, την Παρθενόπη και όλα τα γυναικόπαιδα της Σαμψούντας τις πορείες που τις οδηγούν στα βάθη του Πόντου κάνοντας πρώτα μικρές και συχνές στάσεις μπρος στον Θάνατο. Το χιόνι που τους συνοδεύει καλύπτει με την αγνότητά του τα πτώματα των εξασθενημένων ανθρώπων, τα αίματα των πληγωμένων ποδιών και τις κραυγές των βιασμών. Φτάνοντας στο χώρο συγκέντρωσης στην πόλη Χάζβα έρχονται αντιμέτωποι για άλλη μια φορά με την πείνα, την εξαθλίωση και τις μεταδοτικές ασθένειες που σαρώνουν τα παραπήγματά τους. Η μητέρα της γνωρίζοντας πως έχει προσβληθεί από τύφο εμπιστεύεται στην γειτόνισσά της, στην Μόρφω, την Καλλιόπη όπου δραπετεύουν από το κολαστήριο αυτό και επιστρέφουν στην Σαμψούντα, στην οποία την περιμένει ο ελεύθερος πλέον πατέρας της.Τελειώνοντας την αναδρομή και κατεβαίνοντας από την μάντρα η δεκατετράχρονη Καλλιόπη αγνοεί πως η Ιστορία δεν έχει γράψει ακόμα την τελευταία της μαύρη σελίδα….. Έτσι το 1921 ο Αριστείδης θα την γλιτώσει από έναν ανεπιθύμητο γάμο που τις «επιβάλλουν» οι συγγενείς, στους οποίους είχε προστρέξει μετά τον θάνατο του πατέρα της και την σύλληψη του μικρού της αδερφού, Λάμπου, από τους Κεμαλικούς, και θα την οδηγήσει στην Σμύρνη την κοσμοπολίτισσα και πλανεύτρα μέσα από τα μονοπάτια του έρωτά του. Οι λίγες αλλά πολύτιμες στιγμές με τον άντρα της θα την συντροφεύουν στο ταξίδι της προς τον Πειραιά τον Αύγουστο του ’22 και θα αποτελέσουν αποκούμπι στο άκουσμα της Καταστροφής της Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του ’22 και της ενδεχόμενης απώλειας του ανθρώπου που της άγγιξε την καρδιά και την μύησε στον έρωτα………. Μετά από δέκα χρόνια και από πολλές ταλαιπωρίες κάποιοι από τους ήρωες θα ενωθούν διδάσκοντας μας πως τον κόσμο τους :«Δεν τον αφάνισαν! Το προσπάθησαν, όμως δεν τα κατάφεραν. Κι αυτό γιατί δεν τα κατάφεραν να αφανίσουν όλους εμάς. Αφήσανε τον σπόρο και αυτός βγάζει ρίζες και κλώνια και θεριεύει. Ναι…ίσως χαθήκανε για εμάς τα μέρη εκείνα ύστερα από χιλιάδες χρόνια, όμως οι μνήμες θα ζουν πάντα εδώ, στην καρδιά και στο μυαλό μας και θα περνούν σε παιδιά και σε εγγόνια…..»

Ένα υπέροχο βιβλίο!!! Δεν είχα διαβάσει ποτέ πάλι μυθιστόρημα που οι ήρωες να τοποθετούνται χρονικά στον Πόντο του 20ου αιώνα και στην γενοκτονία που συντελέστηκε στα χώματα αυτά και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Η ιστορία της Καλλιόπης, του Αριστείδη, του Ευκλείδη και της Παρθενόπης καθώς και της Σαμψούντας με συγκίνησε με την τραγικότητα της αλλά και με δίδαξε με το μεγαλείο ψυχής και την περηφάνια που απέπνεε. Οι περιγραφές της Θεοδωρίδου με έκαναν συμμέτοχη στις δύσκολες στιγμές των αλησμόνητων πατρίδων και της Ιστορίας. Η Ιστορία και η μυθοπλασία του ήταν άριστα συνυφασμένες. Με μια γρήγορη ροή και μια πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή το ενδιαφέρον μου κρατήθηκε αμείωτο. Οι πορείες θανάτου μέσα στο χιόνι είναι από τις πιο έντονες στιγμές, με εξόργισαν, με πόνεσαν, με έκαναν να κλάψω.......«Το κορίτσι απ’την Σαμψούντα» είναι ένα βιβλίο που δεν το αφήνεις έτσι εύκολα από τα χέρια σου και όταν αυτό το κάνεις το κουβαλάς στο μυαλό σου μέχρι να ‘ρθει η στιγμή για να συνεχίσεις την ανάγνωσή. Το ΛΑΤΡΕΨΑ!

Συγχαρητήρια στην συγγραφέα!

Εύχομαι να της δίνει ο Θεός τέτοιες εμπνεύσεις που όταν γίνουν λόγος αποτυπωμένες στο χαρτί να συμβάλει στην εγχώρια Λογοτεχνία!!Διαβάστε το! Αξίζει, αξίζει πολύ!

Βαθμολογία 5/5  ''

Η Πρόταση της Εβδομάδας

Η Σοφία και ο Δημήτρης ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι, μετανάστες για την Αυστραλία, το ’20. Διέσχισαν τους ωκεανούς σ’ ένα μακρύ ταξίδι που θα άλλαζε τη ζωή τους. Εκείνος επιβάτης στην πρώτη θέση, γόνος γνωστής οικογένειας που ήθελε να ξεφύγει από τα πολιτικά μίση. Εκείνη με εισιτήριο τρίτης θέσης, κάτω στα αμπάρια, απελπιστικά φτωχή, το μεγαλύτερο από τα εφτά παιδιά που άφησε ο πατέρας της σαν πνίγηκε με τη βάρκα. Λαχταρούσε να γλιτώσει από την πείνα και να σώσει τα αδέρφια της από τη μιζέρια.

Η μοίρα θέλησε να συναντηθούν απρόβλεπτα, να ερωτευτούν και να αγαπηθούν δυνατά, αν και ανήκαν σε άλλους κόσμους. Πορεύτηκαν μαζί σε χαρές και λύπες, κερδίζοντας μια καινούρια πατρίδα που αναγνώρισε τους κόπους τους. Άνοιξαν δρόμο και σε άλλους, που έφτασαν στην Αυστραλία με το όνειρο μιας δικαιότερης ζωής.

Η ιστορία των τελευταίων χρόνων ζωντανεύει μπροστά μας μαζί με τις προσδοκίες και το θαύμα που πέτυχαν οι Έλληνες ομογενείς. Η συγκίνηση, ο έρωτας, η αγάπη, το πάθος και το καμάρι μάς συντροφεύουν σε κάθε τους στιγμή.

Στο σήμερα, η Μαρία και η κόρη της Χριστίνα, παιδιά μεταναστών, επιστρέφουν από την Αυστραλία πίσω στην Ελλάδα.

Εδώ στη γη των προγόνων τους χτίζουν ξανά μια καινούρια ζωή. Άλλοι τις αγαπούν και άλλοι τις θεωρούν «ξένες».

Ο έρωτας όμως περιμένει να τις αγκαλιάσει και μέσα από αυτόν διεκδικούν και κερδίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο της ζωής.

Κριτική Αναγνώστριας. Ο Βιολονίστας- Κ.Καρακασης

Το διάβασμα μας κάνει όλους μετανάστες. Μας παίρνει μακριά από τα σπίτια μας, αλλά το σπουδαιότερο , μας βρίσκει σπίτια παντού", την άποψη αυτή Βρετανίδος συγγραφέως έρχομαι να ενστερνιστώ γιατί ο Κώστας Καρακάσης μέσω του "βιολονίστα" μας μεταφέρει από την Κωνσταντινούπολη , στην Εσπερία,την Αλεξάνδρεια και τέλος στη δική μας Αθήνα.

Κάθε μέρος που επισκεπτόμαστε με το βιβλίο έχει τη δική του μαγεία χρωματισμένο πότε με τις μελωδίες του Στράους και του Μπετόβεν και πότε με λυρικά ακούσματα της ανατολής.

Η λογοτεχνία του Καρακάση σε συνδυασμό με την ξεχωριστή και ιδιαίτερη γραφή του μας γεννά πλούσια συναισθήματα. Είναι παραστατικός και μας παρασύρει μέσα στις σελίδες του βιβλίου καθιστώντας μας πολλές φορές συμπάσχοντες με τους ήρωες του.Ακόμα αποτυπώνετε η άριστη γνώση της Ελληνικής γλώσσας.

Πρόκειται για ένα ιστορικό μυθιστόρημα όπου μερικά πρόσωπα παρουσιάζονται με τα πραγματικά τους ονόματα και άλλα όχι, για να μπορέσει έτσι ο συγγραφέας να υφάνει την πλοκή της ιστορίας. Πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η μουσική δε λείπουν όμως η ιστορία, ο έρωτας, ο πολιτισμός και η κουλτούρα.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ποικίλους χώρους και χρόνους. Είναι η ζωή τεσσάρων γενιών μουσικών, με αποκορύφωμα τη ζωή του Ίωνα Δαγκλή ενός βιολονίστα τον οποίο αναλαμβάνει να προωθήσει η Αλκυόνη μένοντας μαγεμένη από το ταλέντο του, όταν τον είχε ακούσει πρώτη φορά στην οδό Βουκουρεστίου .

Ο Ίων θα γίνει ένας φτασμένος μουσικός με ζηλευτή καριέρα στο εξωτερικό. Ο Καρακάσης δε μένει σε μία απλή ιστορία αγάπης αλλά με πλοίο την πένα του μας μεταφέρει πότε σε γνωστές θάλασσες, για τις οποίες μας παραθέτει στοιχεία, που μας οδηγούν στην πλήρη κατανόηση της εποχής. Και πότε άγνωστες τις οποίες μας τις παρουσιάζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η ιστορία του Ίωνα και της Αλκυόνης δεν έχει ανάγκη από ίντρικες και απιστίες για να γίνει ενδιαφέρουσα αλλά μας παραθέτει μαθήματα αξίας, ήθους και συμπεριφοράς. Το τέλος του βιβλίου συγκλονίζει και αφήνει μια γεύση νοσταλγίας, ξεφεύγοντας από τα καθιερωμένα όπου και ο σκληρότερος άνθρωπος δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητος


                                                                                ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μια ιστορία αγάπης που ξεκινά ένα Χριστουγεννιάτικο βράδυ σε κάποιο δρόμο της Αθήνας. Μια μοιραία συνάντηση που φέρνει κοντά έναν δεξιοτέχνη βιολονίστα και μια πάμπλουτη κληρονόμο. Έτσι θα αρχίσει να ξετυλίγεται ο μίτος μια απίστευτης ιστορίας τεσσάρων γενεών μουσικών που μεταναστεύουν σαν πλάνητες τσιγγάνοι - Κωνσταντινούπολη, Βιέννη, Βουδαπέστη, ένα ταξίδι στην Ευρώπη με προορισμό την Αλεξάνδρεια και, τέλος, η Αθήνα. Έρωτες, σαγηνευτικές περιπέτειες μα και ανθρώπινα δράματα που συνιστούν την ίδια τη ζωή. Γυναίκες που μαγεύτηκαν και παθιάστηκαν, άνδρες που πόνεσαν και δοκιμάστηκαν. Και όλα αυτά ρέουν σαν την ονειρική μουσική που φτερουγίζει μέσα από τις χορδές ενός βιολιού και γίνεται η πυρωμένη σφραγίδα του βίου και της πολιτείας των ανδρών, που το κράτησαν στα χέρια τους. Ένας ολόκληρος κόσμος αισθημάτων, γνώσης και πάθους, έτσι ακριβώς όπως πρέπει να είναι η Μουσική αλλά και η μεγάλη Τέχνη όποιας μορφής. Να συγκινεί και να μαγεύει…