Η Πρόταση της Εβδομάδας: Με τα μάτια της ψυχής, Ο.Αβραμίδης

''Μερικοί λένε πως είναι καλύτερα να γνωρίσεις την ευτυχία και να τη χάσεις παρά να μην τη γνωρίσεις ποτέ..''

 ''  Το βλέμμα της πλανήθηκε πάλι στους ψηλούς τοίχους που χώριζαν δύο κοινωνίες ανθρώπων : των ελεύθερων και των φυλακισμένων. Των ελεύθερων..χαμογέλασε αχνά. Ποιοι ήταν άραγε πιο ελεύθεροι; Οι μέσα ή οι έξω; ''

  '' Σεμίνα, όταν σε γνώρισα ζούσα μέσα στην αυτολύπηση και στην αυτουποτίμηση. Εσύ με έμαθες να χαίρομαι τη ζωή και να αγαπάω τον εαυτό μου. Σε θαύμαζα πάντα γιατί παρά το πρόβλημα σου δεν παραδόθηκες στον οίκτο για τον εαυτό σου και εξακολουθούσες να συμπεριφέρεσαι σαν να μην τρέχει τίποτα..''

 

                                                          ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ζούσαν κι οι δυο παγιδευμένοι σ' ένα αίσθημα μειονεξίας που τους στερούσε τις χαρές της ζωής. Εκείνος κουβαλούσε ένα τραυματικό παρελθόν, εκείνη ένα αβάσταχτο παρόν.

Το όνειρο της αγάπης ήταν άπιαστο και για τους δυο - ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν μέχρι εκείνη τη μέρα του Μάη που γνωρίστηκαν τυχαία κι αγαπήθηκαν παράφορα. Μαζί γνώρισαν έναν παράδεισο που ποτέ πριν δεν είχαν φανταστεί.

Όμως, από μια παραξενιά της μοίρας, τη στιγμή που το μέλλον πρόβαλλε μπροστά τους γεμάτο ελπίδες, ορθώθηκε ανάμεσά τους το παρελθόν, αμείλικτο, αναγκάζοντας εκείνον να εξαφανιστεί απροειδοποίητα από τη ζωή της. Εκείνη έμεινε να τον ψάχνει απεγνωσμένα και κάποτε έπαψε πια να περιμένει. Μα η ζωή έχει πολλά γυρίσματα...

Κριτική Βιβλίου: όταν τα παραμύθια λένε την αλήθεια, Ομηρόλη Εύα

πιστεύω πως η Ομηρόλη κάνει ψυχογράφημα της Σταχτοπούτας και το κάνει καλά . Σε όλο το βιβλίο προσπαθεί να μας ''πεί' πως ευάλωτοι στα παραμύθια είναι και οι άντρες ,με τον τρόπο τους .Μας λέει -οι επιθυμίες έχουν ελπίδα ,οχι όμως η ανάγκη . Εγώ συμφωνώ μαζί της , προτιμώ την επιθυμία (ΛΟΓΙΚΉ) από την ανάγκη (ένστικτο ) και ότι αυτό συνεπάγεται ! Αν και μου αρέσει η Ομηρόλη μου άφησε μέτριες εντυπώσεις .

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

... Cinderella, Benizara, Cenerentola, Judar, Critheanach, Vishnu, Cenicienta, Keloglan, Σταχτοπούτα, Vasilisa, Cendrillon, Gata Borralheira, Yeh-Shen, Cenicienta, Aschenbroedel...

Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι το παραμύθι της Σταχτοπούτας είναι μόνο για κορίτσια. Νομίζουμε λάθος.
Ο μύθος υπάρχει απ' την ελληνική αρχαιότητα και συναντάται σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου. Ο κεντρικός ήρωας που περιφρονείται, αδικείται και τελικά δικαιώνεται δεν είναι πάντοτε γυναίκα. Το μήνυμα του μύθου απευθύνεται σε άνδρες και γυναίκες, μικρούς και μεγάλους, φίλους και ερωτευμένους και το μόνο μαγικό που περιέχει είναι ότι μπορεί να μεταμορφώσει όλες τις ανθρώπινες σχέσεις.

Υπάρχει, άραγε, τρόπος να κάνει κανείς έναν ερωτευμένο να σκεφτεί ή έναν εξαρτημένο να απεξαρτηθεί;
Υπάρχει. Ο εκ γενετής τυφλός είναι δύσκολο να δει, αλλά όλοι οι ερωτευμένοι, εξαρτημένοι, απογοητευμένοι, προδομένοι, απελπισμένοι... όλοι που τελειώνουν σε -μένοι έχουν λόγο σ' αυτό που τους συμβαίνει και, μόλις αυτός εντοπιστεί, η θεραπεία μπορεί να επέλθει. Ο τυφλός είναι διαφορετικός από τον τυφλωμένο.

Η Πρόταση της Εβδομάδας: Είχα μόνο εσένα Δήμητρα Μανθεάκη

ο Πέτρος, βλέποντας την ταραχή στο πρόσωπό της,
προσπάθησε μιλώντας με ήπιους τόνους να την καθησυ-
χάσει. «Μη φοβάσαι, ελπίδα, δε θα σου κάνω κακό. Δυο
λόγια μόνο θέλω να σου πω. Με λένε πέτρο. είμαι απ’ την
αθήνα και υπηρετώ τη θητεία μου στο Γύθειο. από τότε
που σε είδα στο πανηγύρι του Άι-λια, δεν μπορώ να σε
βγάλω απ’ το μυαλό μου. Χθες που ήρθα στο σπίτι σου δεν
είχα χάσει το δρόμο. Ήθελα να σε δω, να δω το πρόσωπό
σου, ν’ ακούσω τη φωνή σου. σ’ αγάπησα με την πρώτη
ματιά και δεν ησυχάζω μέρα νύχτα. βασανίζομαι στη σκέ-
ψη σου και τόσο καιρό δεν έβρισκα τρόπο να σε πλησιά-
σω»



''Κρινεις και  αποφασιζεις τα θελω σου και την διαδρομη σου και ερχεται μια στιγμη που η ζωη, με τυχαιες συμπτωσεις, ορμαει καταπανω σου και σε κανει να νιωθεις οτι δεν εισαι οαρα ενας χαμενος εξοριστος σε οσα πιστευες δικια σου πατριδα, σε οσα πιστευες οτι ηταν διακιωμα σου να διεκδικεις και να γευεσαι..''


                                     ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μάνη 1939. Ο μεγάλος έρωτας δύο νέων, του Πέτρου και της Ελπίδας, κατακρεουργείται από τη σκληρότητα των προκαταλήψεων και των αυστηρών ηθών της μικρής επαρχιακής κοινωνίας…

Μια αδίστακτη σύζυγος, για να μη χάσει τα κεκτημένα, θα καταδικάσει την αντίζηλό της σε βέβαιο θάνατο.

Μια μάνα θα χάσει το παιδί της και θα βυθιστεί στην οδύνη και την απόγνωση.

Θα μπορέσουν οι ταλαιπωρημένοι από τις ατέλειωτες περιπέτειες ήρωες να επιβιώσουν μέσα στη φρίκη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου; Θα υπάρξουν γι’ αυτούς μέρες γαλήνης και ανακούφισης;

Κριτική Βιβλίου : Στη Σκιά των αιώνων

Πρόσωπα και γεγονότα. Πρόσωπα φανταστικά για την συγγραφέα, η ιστορία γράφεται όμως ,όπως λένε οι παλαιοί , μετά από έναν αιώνα. Και το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι συναρπαστικό, σε φαντασία, μα και σε πραγματικότητα. Η ζωή των φανταστικών ονομάτων, μα και των πραγματικών, δεμένα με τρόπο μοναδικό. Ένα βιβλίο με πλοκή άψογη, με στοιχεία ιστορικά, για όσους αγαπούν την ιστορική λογοτεχνία, θα μπορούσα να το συστήσω άφοβα. Το περιεχόμενό του, αδικείται από το οπισθόφυλλο, που αναφέρει λόγια που θα προσελκύσουν τον αναγνώστη. Αλλά το περιεχόμενό του, θα τον καθηλώσουν.

                                                          ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο Ηλίας Αλεξόπουλος τελειώνει την Ιατρική Σχολή Αθηνών και κάνει μεγάλα όνειρα για το μέλλον. Όμως ένας απαγορευμένος έρωτας και ένα κοινωνικό σκάνδαλο τον αναγκάζουν να αναζητήσει καταφύγιο στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, μια πόλη εξωτική και παράξενη, μια πολύχρωμη τοιχογραφία εθνών και πολιτισμών. Ο Ηλίας Αλεξόπουλος μεγαλουργεί στη νέα του πόλη, γίνεται ισχυρός παράγοντας, αφιερώνει τη ζωή του σε φιλανθρωπίες και δημιουργεί οικογένεια. 

Καθώς τα χρόνια κυλούν και τα σύνορα αλλάζουν, η ιστορία της Θεσσαλονίκης αφήνει σημάδια στα άψυχα κτήρια και σε όσους τη λογίζουν για πατρίδα τους. Στα βαριά μυστικά του Ηλία, έρχονται να προστεθούν αυτά του αινιγματικού φίλου του, Πιερ Μαλέρμπ. 

Η μοίρα δεν ξεχνά τα κρίματα του παρελθόντος, στήνει εμπόδια και παγίδες, και φέρνει τελικά τον Ηλία αντιμέτωπο με όσα προσπαθούσε μάταια να αποφύγει. Μετά από δεκαετίες πόνων και παθών, ένας ακόμα κατακτητής κάνει δικιά του τη Θεσσαλονίκη και οι ήρωες πρέπει να βρουν κουράγιο να αντιμετωπίσουν όχι μόνο τη ζοφερή πραγματικότητα, αλλά και τις πληγές της καρδιάς τους.

Η Πρόταση της Εβδομάδας : Έρωτας σαν βροχή Λένα Μαντά

''Ευχήθηκε τα παραµύθια της Ευγενίας να ήταν αληθινά .Να υπήρχαν γοργόνες στα βάθη της αγαπηµένης  της.Βελούδινα πλάσµατα που κουβαλούσαν τη σοφία αιώνων,που γνώριζαν τα πάνταγιατους ανθρώπους καιας µην είχαν ζήσει ποτέ ανάµεσά τους.Τι θα της έλεγαν, άραγε, αυτή τη στιγµή;Θα την κατηγορούσαν για τα τόσα λάθη της;Ή θα την παρηγορούσαν που η αγάπη δεν της δόθηκε σαν δώρο αλλά σαν κατάρα;Ίσως και να µπορούσαν να της πουν πότε η ζωή της πήρε

λάθος δρόµο,πού έφταιξε και γιατί ποτέ δεν υπήρξε ίδια µε τις άλλες κοπέλες της ηλικίας της.Τώρα,στα σαράνταέξι της χρόνια, θα ήθελε να ξέρει… Ίσως ήταν πια καιρός να µάθει πώς

κατάφερε να σκορπίσει στα βάθη της θάλασσας τόση αγάπη,τόσο πόνο,τόση θυσία… Ίσως κάποια γοργόνα να είχε συναντηθεί µε όλα αυτά που πέταξε στο πέλαγος και να µπορούσε να της δώσει τις απαντήσεις που έψαχνε τόσα χρόνια.Μήπως γι’ αυτό δεν είχε αποµονωθεί σε αυτή τη γωνιά της

Κέρκυρας;''

                                                                    ΠΕΡΙΛΗΨΗ 

Κλαίλια… Ένα όνομα-σταθμός στη ζωή της. Η μητέρα της λάτρεψε την ηρωίδα του Ξενόπουλου και της έδωσε, λίγο προτού φύγει από τη ζωή, το όνομά της. Μαζί όμως της δώρισε χωρίς να το θέλει και τη μοίρα της λαμπερής κοντεσίνας. Υπήρχε και για κείνην ένας Παύλος∙ βαθιά, απόλυτα ερωτευμένος∙ για μια ζωή. Αλλά η Κλαίλια ήθελε να γνωρίσει τον έρωτα όπως ζωντάνευε μέσα στις σελίδες των βιβλίων. Και βρήκε τον Ντένη της στο πρόσωπο του Νικηφόρου. Χρόνια μετά, μόνη και κλεισμένη στον εαυτό της, ανάμεσα σε βράχια και σπασμένα όστρακα, εξακολουθεί να ζει παρέα με θύμησες που πληγώνουν και επιθυμίες που κοιμούνται. Μα ξαφνικά ένα μικρό κορίτσι μπαίνει στη ζωή της. Και… τι παράξενο… έχουν το ίδιο όνομα!

Μια ιστορία ρομαντική, όπως τα τρυφερά κοριτσίστικα όνειρα. Μια γυναίκα που αναδύεται από το σκοτεινό πέλαγος του έρωτα, για να αντικρίσει, ώριμη πια, τον εκτυφλωτικό ήλιο της αγάπης!

Κριτική βιβλίου: Οι αγγελιαφόροι του πεπρωμένου

''Οι αγγελιαφόροι του πεπρωμένου''.. ένα βιβλίο που εκτός από το εαν είναι ωραίο ή  όχι, το χαρακτηρίζεις σίγουρα διαφορετικό. Ένα βιβλίο που αναφέρεται στο πολύ μακρυνό μέλλον και που έχει μεταφερθεί τόσο επιτυχημένα στον χώρο και στον χρόνο που καλείται να υποστηρίξει. Αναφέρεται σε έναν κόσμο τόσο διαφορετικό από τον δικό μας, και τόσο καλά σχεδιασμένο ώστε έπειτα από την περιγραφή του να αισθανόμαστε ότι τον γνωρίζουμε σαν να πρόκειται για την καθημερινότητα μας. (Και η ίδια η συγγραφέας αναφέρει στο εισαγωγικό της σημείωμα ότι μπορεί να είναι αρκετά περιγραφική αλλά με αυτόν τον τρόπο θα θεωρούμε μετά από λίγο την άγνωστη αυτή ζωή ως κάτι το δεδομένο).  Της αξίζουν, επομένως, πολλά συγχαρητήρια και μόνο για το γεγονός ότι ''τόλμησε'' να γράψει κάτι τόσο δύσκολο.

       Όσον αφορά το θέμα του.. Δεν πρόκειται απλά για μία ιστορία έρωτα και αγάπης. Πρόκειται για ένα σύμπαν τόσο αλλιώτικο, με τόσο διαφορετικό σύστημα, κανόνες, νόμους, τόσο σκληρό και απάνθρωπο μέσα στο οποίο τα συναισθήματα, έχοντας σχεδόν εξαλειφθεί, παλεύουν για να επιβιώσουν. Πόσα διδάγματα αλήθεια μας προσφέρει αυτό το μυθιστόρημα; Προβάλλεται η άλλη, η ''κακή'' πλευρά του υλικού πολιτισμού και της προόδου της τεχνολογίας, μέσα στην οποία οι άνθρωποι αντί να γίνουν καλύτεροι και σοφότεροι, μετατράπηκαν σε ρομπότ, ανίκανα να ζήσουν όπως θέλουν. Ένα μηχάνημα, ένας κεντρικός υπολογιστής, αντικατέστησε στην ουσία το ανθρώπινο μυαλό και ρυθμίστηκε να δίνει εντολές. Και οι άνθρωποι ρυθμίστηκαν να μην παρακούουν και αν κάτι τέτοιο συμβεί να εξορίζονται. Μήπως όμως το βιβλίο δεν περιγράφει απλά ένα φανταστικό κόσμο αλλά προσπαθεί να ανοίξει τα μάτια μας και να μας δίξει που οδηγούμαστε;  Αν λέγαμε σε κάποιους ότι σιγά σιγα τα συναισθήματα εξαφανίζονται από την ζωή μας, ίσως και να μας πέρναγαν για τρελούς. Αν τους αναφέραμε τα βασικά από το πως λειτουργεί ο κόσμος σε αυτό το βιβλίο ίσως και να χαίρονταν για την πρόοδο της τεχνολογίας. Μόνο όμως αν το διαβάσεις όχι όπως τα άλλα βιβλία αλλά με διάθεση να δεις τι κρύβεται πίσω, ποια μηνύματα προσπαθεί να περάσει , τότε ίσως καταλάβεις.

    Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω για αυτό το βιβλίο, αλλά νομίζω δεν εκφράζονται σε ένα απλό κείμενο. Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι με έκανε να δω με άλλα μάτια τον κόσμο μας. Ένα πολύ πολύ μεγάλο συγχαρητήρια στην συγγραφέα Κα. Δημουλίδου και για αυτό το βιβλίο που μας ταξίδεψε και που μας έκανε να ξενυχτήσουμε για να φτάσουμε στην τελευταία σελίδα. Ελπίζω να συνεχίσει έτσι και να κάνει και την διαφορά, θίγοντας θέματα σημαντικά και ρισκάροντας το διαφορετικό. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα. 

        

'' Η γη μας καταστράφηκε διότι έσβησε η γνώση. Η ύλη την νίκησε, την κατασπάραξε σιγά σιγά.''

'' Η ύλη και η ηλεκτρονική πρόοδος αντικατέστησε τις ψυχές μας. Οι άνθρωποι ικανοποιημένοι με το γεγονός ότι είχαν εύκολα κάθε είδους ηλεκτρονική πρόσβαση και εξυπηρέτηση σε μεγάλη ποικιλία αδιαφόρησαν για την ψυχική τους υπόσταση.''

''Γιατί κανείς δεν της είπε πόσο υπέροχο είναι να σε αγγίζει η βροχη; ''

                                                                      ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μετά ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ, η Κασσάνδρα και ο Ορέστης ανταμώνουν και πάλι σ’ ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα.

Στην αρχαία Ελλάδα η Αριάδνη έδωσε στον Θησέα το μίτο για να μπορέσει να βγει απ’ το λαβύρινθο και να τη συναντήσει ξανά. Έτσι και οι ψυχές, όταν φύγουν απ’ το γήινο περιβάλλον τους και προτού χαθούν στον συμπαντικό λαβύρινθο, αφήνουν πίσω το νήμα τους για να τις βρουν οι αγγελιαφόροι του πεπρωμένου.

Έτος 2361 μ.Χ. Στον πλανήτη Γη, ύστερα απ’ τη μεγάλη οικολογική καταστροφή, τίποτε πια δεν είναι το ίδιο. Η Άλμπα Βήτα Σμιτς, ανώτερη κυβερνητική υπάλληλος, έχει λάβει εντολή απ’ τον κρατικό υπολογιστή Στερν να προχωρήσει σε σύζευξη με τον Έλφιν Άλφα Κορτς, που ανήκει στην ανώτερη κατηγορία ανθρωποειδών. Ο Έλφιν, ένας σκληροπυρηνικός και φιλόδοξος νομικός σύμβουλος, είναι ο απόλυτος μηδενιστής, χωρίς συναισθήματα, αφού πιστεύει ότι η δύναμη της εξουσίας είναι η απόλυτη ευτυχία. Η Άλμπα θεωρεί τον εαυτό της προνομιούχο. Όλα όμως ανατρέπονται όταν εμφανίζεται στο δρόμο της ο Άντον Δέλτα Κορνέλ, που ανήκει σε κατώτερη κοινωνική κατηγορία. Κοντά του η Άλμπα ανακαλύπτει ότι η ονειρεμένη ζωή που πιστεύει ότι ζει δεν είναι παρά μια φυλακή, κατασκευασμένη απ’ το σύστημα. Και τότε συνειδητοποιεί ότι ο άνδρας αυτός είναι το πεπρωμένο της, από κάποια άλλη ζωή στο πολύ μακρινό παρελθόν, μα η σχέση μαζί του θα θέσει σε συναγερμό το σύστημα ασφαλείας του κράτους. Ωστόσο εκείνη δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα ενός πρωτόγνωρου συναισθήματος που λέγεται αγάπη…

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου κάνει την ανατροπή μ’ ένα ερωτικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο μέλλον και δεν αποκλείεται να αποτελεί κάποια, όχι και τόσο μακρινή, πραγματικότητα…