Αναγνώστες

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Η Πρόταση της Εβδομάδας: Είχα μόνο εσένα Δήμητρα Μανθεάκη

ο Πέτρος, βλέποντας την ταραχή στο πρόσωπό της,
προσπάθησε μιλώντας με ήπιους τόνους να την καθησυ-
χάσει. «Μη φοβάσαι, ελπίδα, δε θα σου κάνω κακό. Δυο
λόγια μόνο θέλω να σου πω. Με λένε πέτρο. είμαι απ’ την
αθήνα και υπηρετώ τη θητεία μου στο Γύθειο. από τότε
που σε είδα στο πανηγύρι του Άι-λια, δεν μπορώ να σε
βγάλω απ’ το μυαλό μου. Χθες που ήρθα στο σπίτι σου δεν
είχα χάσει το δρόμο. Ήθελα να σε δω, να δω το πρόσωπό
σου, ν’ ακούσω τη φωνή σου. σ’ αγάπησα με την πρώτη
ματιά και δεν ησυχάζω μέρα νύχτα. βασανίζομαι στη σκέ-
ψη σου και τόσο καιρό δεν έβρισκα τρόπο να σε πλησιά-
σω»



''Κρινεις και  αποφασιζεις τα θελω σου και την διαδρομη σου και ερχεται μια στιγμη που η ζωη, με τυχαιες συμπτωσεις, ορμαει καταπανω σου και σε κανει να νιωθεις οτι δεν εισαι οαρα ενας χαμενος εξοριστος σε οσα πιστευες δικια σου πατριδα, σε οσα πιστευες οτι ηταν διακιωμα σου να διεκδικεις και να γευεσαι..''


                                     ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μάνη 1939. Ο μεγάλος έρωτας δύο νέων, του Πέτρου και της Ελπίδας, κατακρεουργείται από τη σκληρότητα των προκαταλήψεων και των αυστηρών ηθών της μικρής επαρχιακής κοινωνίας…
Μια αδίστακτη σύζυγος, για να μη χάσει τα κεκτημένα, θα καταδικάσει την αντίζηλό της σε βέβαιο θάνατο.
Μια μάνα θα χάσει το παιδί της και θα βυθιστεί στην οδύνη και την απόγνωση.
Θα μπορέσουν οι ταλαιπωρημένοι από τις ατέλειωτες περιπέτειες ήρωες να επιβιώσουν μέσα στη φρίκη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου; Θα υπάρξουν γι’ αυτούς μέρες γαλήνης και ανακούφισης;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου