Μικρές Ιστορίες : Σε μια στιγμή...

Σε μια στιγμή...

      Χριστίνα και Παύλος. Νέοι και ερωτευμένοι ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον. Σε μια στιγμή, η ζωή τους καταστρέφεται εξαιτίας ενός μυστικού.

     3 Χρόνια μετά..Ο Καθένας κλεισμένος στον δικό του κόσμο, προσπαθεί να ενώσει τα κομμάτια του και να προχωρήσει στη ζωή του, παρέα με τις αναμνήσεις. Και όμως..μια νέα αποκάλυψη, μια αλήθεια που βγαίνει καθυστερημένα στην επιφάνεια θα φέρει και πάλι τα πάνω κάτω.. Σε μια στιγμή.. και πάλι όλα θα αλλάξουν..

      

Εκεί που όλα φαίνονται ρόδινα, ξαφνικά χάνονται.  Και εκεί που δεν υπάρχει τίποτα, μια νέα αυγή ξημερώνει. Θα μπορέσει η Χριστίνα και ο Παύλος να αναπληρώσουν τον χαμένο χρόνο ή θα είναι πολύ αργά; 

                  ~ Ρόδος 2010 ~

-Που θα πάει αυτή η κατάσταση, φώναξε φανερά νευριασμένη η Χριστίνα, είναι η τρίτη μέρα και ακόμα η κατάσταση δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο!

- Έλα ηρέμησε κορίτσι μου, έχει καλμάρει κάπως ο καιρός, μέχρι την Τετάρτη θα έχεις καταφέρει να γυρίσεις Αθήνα.

- Το ελπίζω! Η μαμά θα με περάσει από κανονική ανάκριση μόλις γυρίσω. Πως κρατιέται και δεν αρχίζει το κήρυγμα από το τηλέφωνο είναι άξιο απορίας!

-Αλήθεια, τι δικαιολογία βρήκες και της είπες;

- Ότι ο εκδοτικός οίκος βιάζεται να εκδώσουμε το βιβλίο πριν από το Πάσχα που είχε προγραμματιστεί στην αρχή και πρέπει να πάω μέχρι την Θεσσαλονίκη να πάρω κάποιες απαραίτητες πληροφορίες. Τώρα βέβαια το γεγονός ότι δεν είμαι στην Θεσσαλονίκη αλλά στην Ρόδο και μάλιστα αποκλεισμένη από το Σάββατο, αυτό είναι άλλο θέμα!

-Θα μπορούσες να της πεις την αλήθεια..

- Καλύτερα που δεν ξέρει που είμαι. Πέρασε δύσκολα και εκείνη μαζί με εμένα.

- Μην ξεχνάς.σε λίγο όλα θα ξεκαθαρίσουν. Θέλεις να κατέβω Αθήνα μαζί σου;

- Καλύτερα όχι. Μόλις μιλήσω με τον πατέρα μου θα σε πάρω να έρθεις. Πρέπει να είμαστε και οι δύο μαζί όταν θα αποκαλυφθεί η αλήθεια. Σε ευχαριστώ Παύλο..

           Η Χριστίνα κοίταξε έξω από το παράθυρο. Έφτασε στην Ρόδο Παρασκευή βράδυ και από την επόμενη μέρα ο καιρός ήταν πολύ άσχημος. Ο αέρας σήκωνε τα πάντα στο πέρασμα του και το κρύο ήταν τσουχτερό. Τρεις μέρες τώρα τα καράβια είχαν απαγορευτικό. Και ήταν μόλις Νοέμβρης.

 - Απότομα χειμώνιασε φέτος ε; είπε ο Παύλος σε μια προσπάθεια του να ελαφρύνει λίγο το κλίμα. Την αγαπούσε την Χριστίνα και έβλεπε τον πόνο στα μάτια της. Και ήταν χειρότερος από εκείνον που είχε δει τότε. Πριν από 3 χρόνια...

                   ~ Θεσσαλονίκη 2007~

-Ομολογώ ότι έχω δει ανθρώπους που έχουν τρέλα με την θάλασσα, αλλά να κάθονται επί 4 ώρες μαζί με το laptop τους σε ένα πεζουλάκι μπροστά από τη θάλασσα ενώ η Αριστοτέλους διαθέτει τόσες καφετέριες και μάλιστα με υπέροχη θέα.. Πραγματικά με ξεπερνάει!

   Η Χριστίνα ξαφνιάστηκε. Ήταν ένα μεσημέρι κάπου στα μέσα του Γενάρη με αρκετά καλό καιρό και είχε να κάνει κάποιες διορθώσεις στο τελικό κείμενο. Έπρεπε να το παραδώσει την μεθεπόμενη στον εκδοτικό οίκο στην Αθήνα και ήθελε να τελειώσει σήμερα και αύριο να ξεκουραστεί πριν πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Τώρα πια έιχε νυχτώσει και είχε αρχίσει να κάνει και κρύο. Και επιτέλους ποιος ήταν αυτός ο άγνωστος που ήξερε και πόσες ώρες καθόταν στο ίδιο σημείο;

     -Με παρακολουθείτε; ρώτησε ενοχλημένη.

- Καμία σχέση και συγγνώμη αν σας ενόχλησε ο τρόπος μου. Είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού, κράτησε περισσότερο από όσο υπολόγιζα. Σας είδα την ώρα που έμπαινα στην καφετέρια απέναντι και παρατήρησα ότι ακόμα δεν έχετε φύγει και ας πέρασαν τόσες ώρες.

 - Εγώ σας οφείλω μία συγγνώμη, ήμουν αγενής. Η αλήθεια είναι ότι δούλευα και ξεχάστηκα.

-Δουλεύατε;

-Ναι, ξεκίνησα πρόσφατα να εργάζομαι σε έναν εκδοτικό οίκο στην Αθήνα και ως πρώτη μου δουλειά μου ανέθεσαν μια έρευνα που θα δημοσιευτεί σε ένα τουριστικό βιβλίο και έτσι έπρεπε να περάσω λίγες μέρες εδώ συλλέγοντας το απαραίτητο υλικό.

-Πολύ ενδιαφέρον. Και εγώ ξέρετε ασχολούμαι με την συγγραφή βιβλίων, περισσότερο πολιτικών ή κοινωνικών. Τι θα λέγατε να πάμε για έναν καφέ σε μια ωραία καφετέρια εδώ παραδίπλα. Είναι ήσυχα εκεί και θεωρώ ότι έχουμε κοινά θέματα να συζητήσουμε.

     Κάπως έτσι ξεκίνησε η γνωριμία τους. Δεν άργησαν να γίνουν ζευγάρι. Πέρασαν μαζί πέντε ευτυχισμένους μήνες. Και τότε όλα άλλαξαν...

~Αθήνα 2010~

Τα σκεφτόταν όλα αυτά καθώς οδηγούσε προς το σπίτι του πατέρα της. Ήταν Παρασκευή και είχε καταφέρει να γυρίσει πίσω στην Αθήνα χθες βράδυ, κατάκοπη. Ούτε στην μητέρα της πρόλαβε να τηλεφωνήσει. Έπεσα να κοιμηθεί και σηκώθηκε νωρίς για να επισκεφθεί τον πατέρα της. Σήμερα έπρεπε να ξεκαθαρίσουν όλα.

    -Τι έγινε κόρη μου; Σε άκουσα κάπως αναστατωμένη στο τηλέφωνο.

-Μπα; τώρα θυμήθηκες ότι έχεις κόρη;

 -Χριστίνα..

-Τι πατέρα; Ξέχασες; Ή νομίζεις πως ξέχασα εγώ; Πού είσαι τρία χρόνια τώρα ε; Πρώτα μας διέλυσες, και εμένα και την μαμά, και μετά μας παράτησες και έφυγες σαν να μην συμβαίνει τίποτα!

-Τι εννοείς σας διέλυσα Χριστίνα;

-Μάλλον πρέπει να τα θυμηθούμε από την αρχή τα πράγματα..

             ~Αθήνα, Καλοκαίρι  2007~

-Χριστίνα αργείς ;θα χάσουμε το πλοίο!

-Αγάπη μου έχουμε χρόνο μην ανησυχείς! Όλα είναι έτοιμα. Τσεκάρω ότι έβαλα τα εισητήρια στην τσάντα και έρχομαι. Βάλε τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο!

Η Χριστίνα και ο Παύλος λίγους μόνο μήνες μαζί ετοιμάζονταν να πάνε το πρώτο τους ταξίδι μαζί. Και είχαν επιλέξει την Ρόδο.

-Έτοιμη!

- Ωραία φεύγουμε λοιπόν! Κύριε Μιχάλη; τι σας φέρνει τόσο νωρίς εδώ;

-Μπαμπά; αφου ξέρεις ότι σε 2 ώρες φεύγει το καράβι για Ρόδο..τι κάνεις εδώ;

- Παιδιά μου πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να το ακυρώσετε. Πρέπει να μάθετε κάτι πολύ σημαντικό.

- Μπαμπά πέρνα μέσα και ξεκίνα γρήγορα. Θα δούμε τι θα γίνει με το ταξίδι.

-Παύλο αγόρι μου, ξέρεις πόσο πολύ σε εκτιμώ και είμαι πραγματικά σε πολύ δύσκολη θέση, αλλά χθες το βράδυ το επιβεβαίωσα και πρέπει να σας το πω.

-Τι συμβαίνει κύριε Μιχάλη;

- Παιδιά μου η σχέση αυτή πρέπει να τελειώσει..

-Μπαμπά τρελάθηκες;

-Θα σας πω μια ιστορία.. Όταν παντρευτήκαμε με την μητέρα σου Χριστίνα, δεν ήταν όλα ρόδινα. Είμασταν πολύ στριμωγμένοι οικονομικά, οι δικοί μας ήθελαν ο γάμος αυτός να γίνει το συντομότερο και επιπλέον, όπως ήδη ξέρεις, δεν γνωριζόμασταν καν..επρόκειτο για προξενιό.

- Δεν λες πράγματα τα οποία να μην γνωρίζω. Παρακάτω.

-Εκείνη την περίοδο εγώ είχα σχέση με μια κοπέλα. Ήταν πλούσια και οι γονείς μου θεωρούσαν ότι αν την παντρευτώ θα μαι δυστυχισμένος. Την θεωρούσαν κακομαθημένη και εγωίστρια. Καμία σχέση με την πραγματικότητα.  Έτσι ξεκίνησαν οι προετοιμασίες του γάμου με την μαμά σου. Λίγο πριν τον γάμο διέκοψα και την άλλη κοπέλα και από τότε δεν ξαναβρεθήκαμε μέχρι πριν από λίγο καιρό. Συναντηθήκαμε τυχαία και μιλήσαμε. Πέρασαν χρόνια είχαμε να πούμε πολλά. Την γυναίκα αυτή την λένε Μαρίνα. Μαρίνα Παπαδοπούλου..

-Μα .. μα αυτή είναι η μητέρα μου!! Αναφώνησε ο Παύλος.

- Ακριβώς παιδί μου.. Και μάλιστα έμαθα και κάτι που δεν ήξερα.. Ότι πριν χωρίσουμε ήταν έγκυος.. Εγώ και η μητέρα σου έχουμε ένα παιδί.. και αυτό είσαι εσύ..

   Ακολούθησαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής..

- Αποκλείεται!!  Ήταν η Χριστίνα που έσπασε την σιωπή πρώτη! Ήρθες μέσα στο σπίτι μου για να μου πεις αυτές τις ασυναρτησίες και περιμένεις να σε πιστέψω; Φύγε αμέσως.

     Η κατάσταση τις επόμενες ώρες ξέφυγε από τον έλεγχο. Έπειτα από κατηγορίες, βαριές κουβέντες και εξηγήσεις η Χριστίνα μάζεψε τα πράγματα της και έφυγε για το πατρικό της.

   -Παύλο ειλικρινά βρέθηκα και εγώ σε πολύ δύσκολη θέση.. αλλά έπρεπε να ξέρετε.. Είστε ετεροθαλή αδέλφια.. Αυτή η σχέση δεν μπορούσε να συνεχίσει.

 -Κύριε Μιχάλη φύγετε από το σπίτι μου! Εξαιτίας αυτών των παλιών γεγονότων  φτάσαμε εδώ που φτάσαμε! Αν είχαν ξεκαθαριστεί τα πράγματα από τότε δεν θα είμασταν αναγκασμένοι να υπομείνουμε αυτή την κατάσταση!

         Οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Οι γονείς της Χριστίνας χώρισαν. Για την ακρίβεια ο πατέρας της τους εγκατέλειψε όταν η μητέρα της τον κατηγόρησε για τα βάσανα της Χριστίνας. Η Χριστίνα εγκαταστάθηκε στο πατρικό της και έκοψε κάθε επαφή με τον πατέρα της. Ο Παύλος εξαφανίστηκε..

  ~Αθήνα 2010~

- Χριστίνα μου, δεν καταλαβαίνω.. έρχεσαι μετά από 3 χρόνια που αρνείσε να μου μιλήσεις για να μου υπενθυμίσεις πράγματα που ήδη γνωρίζω;

   - Περίμενε, πατέρα.. Γιατί μέχρι πριν λίγες μέρες ίσχυαν αυτά που σου είπα παραπάνω.. Μετά κάτι άλλαξε. Θα μου εσύ την αλήθεια; Την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ αλήθεια; ή μήπως προτιμάς να την ακούσεις από εμένα;

   - Προς Θεού δεν ξέρω σε τι αναφέρεσαι!

 -Ωραία λοιπόν.. Η ιστορία έχει ως εξής..

    ..Πριν από λίγες μέρες

     Πέρασαν 3 ολόκληρα χρόνια.. από τότε που η ζωή της Χριστίνας άλλαξε απότομα ρότα. Μέσα σε αυτά τα χρόνια η Χριστίνα προσπαθεί να ξαναστήσει την ζωή της. Έχει αφοσιωθεί στην καριέρα της και έχει παραμείνει κλεισμένη στον εαυτό της. Είναι Πέμπτη απόγευμα όταν..

    Η Χριστίνα είναι αφοσιωμένη στο καινούριο βιβλίο της. Αυτή τη φορά έχει αναλάβει ένα ρομαντικό μυθιστόρημα με φόντο την Θεσσαλονίκη.. Κοίτα να δεις, σκέφτεται, τελικά όταν φαντάζομαι μια ρομαντική ιστορία πάντα θα κρύβω την Θεσσαλονίκη πίσω από αυτήν. Το τηλέφωνο αποσπά την προσοχή της.

-Δεν πρόκειται να τελειώσω ποτέ αν κάθε τρεις και λίγο κάτι με αποσυντονίζει. Εμπρός;

-Χριστίνα..ευτυχώς δεν έχεις αλλάξει τηλέφωνο..

-Πα.. Παύλο..;

- Εγώ είμαι Χριστίνα, καλά κατάλαβες..

-Τι θέλεις Παύλο; Δεν νομίζω ότι έχουμε κάτι να πούμε.

-Χριστίνα έμαθα κάτι πολύ σημαντικό που σε αφορά. Πρέπει να το μάθεις. Ακόμα και αν δεν θέλεις να κρατήσουμε επαφή πρέπει να το μάθεις. Θα σε αφήσω ήσυχη αν μου το ζητήσεις αλλά σε παρακαλώ..

-Που είσαι;

- Στην Ρόδο..μένω μόνιμα εδώ πλέον..

-Στη Ρόδο;

- Ναι..μην με ρωτήσεις γιατί αλλά..εδώ αποφάσισα να μείνω όταν έπρεπε να απομακρυνθώ από όλα..

-Εντάξει.. αύριο βράδυ θα είμαι εκεί. Θα τα μαζέψω γρήγορα, θα πω μια δικαιολογία στην μαμά μου και θα έρθω.

- Σε ευχαριστώ Χριστίνα..

-Αν δεν ήταν κάτι πραγματικά σοβαρό δεν θα τηλεφωνούσες Παύλο, το ξέρω. Θα τα πούμε από κοντά..

-Μα τι σε έπιασε έτσι στα ξαφνικά κορίτσι μου;

-Μαμά δεν έχω χρόνο! Σου είπα. Ο εκδότης θέλει το βιβλίο να βγει πριν το Πάσχα. Πρέπει να πάω στην Θεσσαλονίκη. Ξέρεις ότι ένας συγγραφέας τα καταφέρνει καλύτερα όταν επισκέπτεται την πόλη στην οποία διαδραματίζεται η ιστορία του. Θα σε πάρω τηλέφωνο μόλις μπορέσω.

- Να προσέχεις κορίτσι μου, πρόλαβε να της φωνάξει καθώς έφευγε. 

~Ρόδος 2010~

     -Χριστίνα σε ευχαριστώ πραγματικά που ήρθες. Συγγνώμη για την αναστάτωση.

      Η Χριστίνα τον κοίταζε και δεν μπορούσε να μιλήσει. Ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε τόσο βαθιά, ο ετεροθαλής αδελφός της. Μετά από τόσο καιρό..

     -Πάμε σπίτι μου και θα σου εξηγήσω. Ο Παύλος καταλάβαινε την αμηχανία της.

        Μπήκαν στο σπίτι, την έβαλε να κάτσει στο σαλόνι και έβαλε ποτά.

-Θα μπω κατευθείαν στον θέμα. Και μετά θα έχουμε όλο το χρόνο δικό μας.

-Σε ακούω.

 -Μετά τα γεγονότα που έγιναν τότε αισθάνθηκα ότι τα έχασα όλα. Έκοψα κάθε επαφή με την μητέρα μου. Αν τότε είχε μιλήσει ίσως τα πράγματα να είχαν έρθει διφορετικά. Έκανα ένα λάθος όμως. Δεν την άφησα να μου μιλήσει. Την καταδίκασα χωρίς να ακούσω τι είχε να μου πει. Τεράστιο λάθος. Και μετά αποφάσισα να φύγω. Στην Αθήνα θα ήμουν πολύ κοντά σε εσένα. Δεν θα ήταν εύκολο. Δεν ξέρω τι με παρακίνησε, όπως σου είπα και στο τηλέφωνο, αλλά κάτι με τράβηξε να έρθω να μείνω εδώ. Κάποιες φορές κατεβαίνω Αθήνα για να μιλήσω με τον εκδότη μου, άλλες φορές πάλι έρχεται εκείνος εδώ. Πριν από μία βδομάδα δέχτηκα μια αναπάντεχη επίσκεψη. Ήταν ο πατέρας σου. Και τότε αποκαλύφθηκαν όλα..

- Ποια όλα Παύλο; Τι άλλο πια από τον πατέρα μου;

- Ο πατέρας σου έπεσε θύμα Χριστίνα..Τίποτα από ότι μας είπε τότε δεν ήταν αλήθεια, αλλά δεν είχε και άλλη επιλογή..

~Αθήνα 2007~

-Καλησπέρα, ο κύριος Μιχάλης Αναγνώστου;

- Ο ίδιος.

- Η γυναίκα σας, και η κόρη σας η Χριστίνα είναι μέσα;

- όχι απουσιάζουν. Ποιος είστε;

-Είμαι ο πατέρας του Παύλου.

-Και τι ζητάτε εδώ;

-Θα σας πω αμέσως. Λοιπόν. Πρόσφατα έγινε κάποιος φόνος. Θύμα του ήταν ένας καταξιωμένος ραδιοφωνοπαραγωγός. Θα το ακούσατε πιστεύω.

-Μάλιστα το άκουσα.Είχε μάλιστα μεγάλη κόντρα με το τηλεοπτικό κανάλι στο οποίο εργάζομαι ως καμεραμαν.

-Ακριβώς. Οι υποψίες της αστυνομίας έχουν στραφεί σε μια μεγάλη εταιρεία και ειδικότερα σε κάποιους επιχειρηματίες, ανάμεσα στους οποιούς βρίσκομαι και εγώ. Μήπως θυμάστε και πότε ακριβώς έγινε ο φόνος;

-Ναι το θυμάμαι πολύ καλά. Γιατί εκείνο το βράδυ είχαμε έκτακτο γύρισμα και μάλιστα εξωτερικό και έφυγα νωρίς από τα γραφεία του καναλιού. Μάλιστα άκουσα ότι ο φόνος έγινε γύρω στις 11 το βράδυ. Εκείνη την ώρα γύρισα από το εξωτερικό γύρισμα και ανέβηκα στο γραφείο μου να πάρω κάτι και να ξαναφύγω. Στον όροφο μας δεν υπήρχε κανείς και μου φάνηκε παράξενο που δεν άκουσα τίποτα, εφόσον τέτοια ώρα φημολογείται ότι έγινε ο φόνος.

-Ακριβώς. Αν δεν πεις λοιπόν στον Παύλο και την κόρη σου την ιστορία που θα σου πω, μάντεψε προς τα που θα στραφούν οι υποψίες της αστυνομίας σχετικά με τον φόνο. Μόνος σου είπες ότι δεν υπήρχε άλλος στον όροφο εκείνο το βράδυ εκτός από εσένα. Και μην νομίζεις ότι θα μείνω μόνο σε αυτό. Θα ξεχάσεις την γυναίκα σου και την κόρη σου και θα κατηγορηθείς και εσύ για αυτό! Ένας ψυχοπαθης δολοφόνος στις μέρες μας δεν ακούγεται και πολύ ακραίο..

 ~Ρόδος 2010~

-Την ιστορία από κει και πέρα την ξέρεις. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια. Ήξερα ότι ήμουν υιοθετημένος αλλά μετά από την ιστορία που μας είπε ο πατέρας σου βγήκε στο φως ότι και καλά δεν με είχαν υιοθετήσει αλλά ότι ήμουν το εξώγαμο της μητέρας μου.

- Απίστευτο..

-Χριστίνα, ο πατέρας μου διέπραξε τον φόνο. Είχε όλα τα μέσα τα κατηγορήσει τον πατέρα σου όμως. Καταρχήν και μόνο το ότι ο πατέρας σου ήταν μόνος του εκείνο το βράδυ, δεν υπήρχαν μάρτυρες. Επίσης σε άλλους ορόφους υπήρχε μια μικρή κίνηση και σίγουρα κάποιος θα τον είχε δει. Απο κει και πέρα ξέρεις πως λειτουργούν τα πράγματα. Τσιράκια επι πληρωμή καταθέτουν ψέματα. Αν μάλιστα εσύ και η μητέρα σου βρισκόσασταν δολοφονημένες στο σπίτι σας ώρα που ο πατέρας σου ήταν μέσα.. ε δεν θέλει και πολύ να καταλάβει η αστυνομία ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο πατέρας σου και εσείς είσασταν υπό στενή παρακολούθηση με ντεντεκτιβ και κοριούς. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να ξεφύγει.

- Ο πατέρας σου τώρα..;

- Βρίσκεται στην φυλακή. Την προηγούμενη βδομάδα αποκαλύφθηκαν όλα και τότε μόνο σταμάτησε η παρακολούθηση του πατέρα σου. Τότε που ήρθε και μου μίλησε.

-Και γιατί δεν μίλησε σε εμένα;;

-Πίστευε οτι θα τον έδιωχνες και θα τον έλεγες φαντασιόπληκτο. Μου είπε να κρίνω και να χειριστιώ το θέμα όπως νομίζω..

~Αθήνα 2010~

-Κόρη μου, ειλικρινά ξέρω ότι μια συγγνώμη δεν αρκεί. Δεν ήξερα τι να κάνω..τρόμαξα πολύ..

 -Πάμε να φύγουμε μπαμπά. Πάμε στην μαμά.. πρέπει να μάθει..και το απόγευμα φθάνει και ο Παύλος..

- Αποφασίσατε να..;

- Πάμε μπαμπά..έχουμε πολλά να πούμε..

       -... και μετά από τρία χρόνια μαμά μάθαμε όλα αυτά που σου αφηγηθήκαμε..

-Χριστίνα μου, πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Λυπάμαι πολύ που έχασες την ευκαρία να είσα μαζί με τον Παύλο, ξέρω τι σήμαινε για σένα..

-Εμένα θα μπορέσεις να με συγχωρέσεις; Ήταν ο πατέρας της Χριστίνας αυτός που μίλησε τώρα.

-Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί Μιχάλη.. Νομίζω πρέπει να προσπαθήσουμε.. γύρνα πίσω στο σπίτι.

  Εκείνη την στιγμή ο ήχος του κουδουνιού τους διέκοψε..

-Άντε μαμά δεν πας να ανοίξεις; Είπε η Χριστίνα και έριξε ένα συνομωτικό βλέμα στον πατέρα της.

-Τι ετοιμάζετε εσείς οι δύο;;

-Άντε γυναίκα τρέχα να ανοίξεις!!

-Παύλο;;;

-Μαμά.. να και κάτι που δεν σου είπαμε.. Από τον Παύλο έμαθα όλη την αλήθεια.. Και δεν πήγα στην Θεσσαλονίκη για τις ανάγκες το βιβλίου μου, αλλά μέχρι την Ρόδο να βρω τον Παύλο. Και θα θέλαμε πολύ να μείνουμε όλοι μαζί εδώ αλλά πρέπει να μαζέψω τις βαλίτσες μου και ο Παύλος να ξεκουραστεί λίγο.

-Χαχα, Χριστίνα τους τρέλανες τους ανθρώπους!

-Που πας παιδί μου;

- Μπαμπά, μαμά..  Ήρθε ο καιρός να κάνω αυτό ταξίδι στην Ρόδο μαζί με τον Παύλο! Αρκετά δεν το αναβάλλαμε;   

       Πριν 3 χρόνια η ζωή της Χριστίνας καταστράφηκε σε μια στιγμή.. Και τώρα πια, πάλι σε μια στιγμή όλα άλλαξαν. Η αλήθεια όμως έλαμψε. Ο πατέρας και η μητέρα της ξαναμόνιασαν, και η Χριστίνα με τον Παύλο αποφάσισαν να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Η Χριστίνα έφυγε για την Ρόδο και υπόσχεθηκαν με τον Παύλο να επισκέπτονται σε τακτά διαστήματα τόσο τους γονείς της Χριστίνας, όσο και την μητέρα του Παύλου. Επίσης συμφώνησαν να μην αφήσουν κανέναν να επηρεάσει την ζωή τους και να ψάχνουν καλά από δω και πέρα πριν πιστέψουν το οτιδήποτε. Γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη.. και γιατί το ψέμα μπορεί να εμφανίζεται πολλές φορές στην θέση της αλήθειας αλλά η αλήθεια στο τέλος θα λάμψει.. αρκεί να την ψάξουμε λίγο προσεχτικά...

                                         ΤΕΛΟΣ